Produkcja dysków lite rozpoczęła się w latach 1950-1960-tych. Wykonano je ze stopu metali lekkich. Dyski lite stały się doskonałą alternatywą dla szczepu, ponieważ są wolne od korozji i ważą 20-30 procent mniej ze względu na stop aluminium. Inne materiały w składzie stopu dodają twardy dysk wytrzymałości. Na powierzchni dysków powstaje kontakt z powietrzem z folii tlenkowej, który zapewnia dodatkową ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i innymi oddziałami na środowisko.
To trochę mniej powszechne dla stopów litu opartych na magnezie. Magnetyczne dyski wapienno-wapniowe ważą nieco mniej analogów aluminium i lepiej reagują na uderzenia, ale ich korozja jest wyjątkowo niska. Co więcej, takie krążki nie są przeznaczone dla rosyjskich dróg, które są posypane formacjami chlorowania: powierzchnia kół jest od razu pokryta nieatrakcyjnymi rozwodami.
Próby wykonania licowych tarcz ze stopów tytanu nie odniosły sukcesu. Bardzo wytrzymały i odporny na rdzę, nie uzasadniały jednak ich wysokich kosztów, dlatego też nie były one rozmnażane. Ponadto, produkcja takich dysków wiązała się z wykorzystaniem drogiego sprzętu i wykorzystaniem zaawansowanej technologii.
Dyski są uwalniane pod niskim ciśnieniem. Gwarantuje to wysoką jakość i poprawia jakość produktu. Najczęstszym stopem aluminium jest krzem. Stopiony metal wlewa się do form, a metal jest zimny; następnie obróbka cieplna: stopiony metal rozgrzany jest do temperatury od 500 do 550 °C, a następnie szybko schładzany w wodzie. Kolejny etap sztucznych "starzejących się" dysków, podczas których są one ponownie podgrzewane (tym razem tylko do 150-220 C) i przetrzymywanych przez kilka godzin w specjalnych przedziałach, a następnie schłodzone w powietrzu. Ostatnim etapem jest mechaniczna obróbka powierzchni obrotowej (w celu zapewnienia dokładnych parametrów instalacji dysków) oraz zastosowania powłok ochronnych.
Dyski Lite wyglądają znacznie bardziej atrakcyjnie niż statycznie, ponieważ technologia odlewania pozwala na eksperymentowanie z designem tak bardzo, jak chcesz. Projektanci-projektanci rysują szkice, tworzą specjalne formy, do których rzuca się krążki.
Ze względu na niską wagę dysków napędy samochodowe bardziej płynnie, łatwiejsze do rozpraszania, zmniejszone zużycie paliwa. Dobra przewodność cieplna tarcz odlewniczych przyczynia się do szybkiego chłodzenia urządzeń hamujących. Wytrzymałość pozwala na tarcze tego typu bez problemów do przenoszenia ciosów, z których mogą być wygięte ich skrzeplone breloki.
Gdy jednak dysk jest trafiony do dołu, dysk jest dzielony, a odzyskiwanie nie podlega zwrotowi. Innym brakiem tych dysków jest wysoka cena. Nawet produkty z produkcji krajowej są dość drogie w porównaniu do szczepów, nie wspominając o zagranicznych producentach. Kruchość odlewu tarczy budzi wątpliwości co do jego niezawodności. Cała sprawa jest w szczególności wewnętrzna struktura materiału stopu: metalowy ruszt na topienie jest łamany. Aby ściana talerza bardziej wytrzymała, grubsza musi być wykonana. Pomimo tego, nawet mały cios do krawężnika w momencie parkowania na dysku może spowodować zarówno pęknięcia, jak i ukryte uszkodzenia, których nie da się naprawić. Szczególnie ryzyko pojazdów o niskim profilu gumy zainstalowany, jak dysk jest szczególnie narażone. Tak więc żywotność dysków rzutowych jest niewielka. Dodatkowo redukują one żywotność zawieszenia pojazdu: ze względu na niski poziom minalności, dyski te nie wyginają strajków, ale wręczają je zawieszeniu.
Drugim minusem jest konfiguracja dysku na dysku. Zbiera brud drogowy w swoich oknach i niezwykle trudno jest go usunąć z normalnego mycia. Prowadzi to do nierównowagi w kołach maszyny, a jej sterowalność pogarsza się. Aby uniknąć takich konsekwencji, konieczne jest regularne przeprowadzanie starannego czyszczenia kół po obu stronach pod silnym naciskiem wody. Nigdy nie można przewidzieć, czy na dysku ma być kumulowany. Najlepiej wybrać modele z rzadkimi promieniami, które mają gładką powierzchnię. Musimy też zwrócić uwagę na rewers krążka-nie powinno być żadnych luk i luk.
Przydatność dysku lite szacowana jest w warsztacie. Wskaźnikiem jest przede wszystkim bezpieczeństwo jego części łożyskowych: jeśli sztywność konstrukcji jest zepsuta, nie da się naprawić tarczy. Pod uwagę brane są także wielkości belek oraz liczba utraconych fragmentów. Odzyskiwanie napędu odlewanego po deformacji kosztów jest porównywalne z jego wymianą, co również nie jest plus.
